Fin
De Idéolexique.
Sommaire |
[modifier]
Étymologie
Mots issu du verbe latin FINO -IS -IRE (finir) et du nom de la même racine (frontière, limite). L'adjectif étant issu de la même famille (ce qui est fin peut être considéré accompli après la phase de finition).
[modifier]
Français
[modifier] Caractéristique commune
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
M | fin | fins |
/fɛ̃/ | ||
F (adj.) | fine | fines |
/fin/ |
[modifier]
Adjectif qualificatif
[modifier]
Traductions
Fin | |||
---|---|---|---|
Algardien : veği | Kotava : gedelaf (2) | ||
Aneuvien : i (1), gyinan (2) | Sambahsa : teun (1), fayn (2) | ||
Elko : dida (1), nala (1) | Uropi : slin (1), tin (1) | ||
Espéranto : maldika (1), delikata (2) | Volapük : slenik (1) feinik (2), zadik |
[modifier]
Dérivés
[modifier]
Nom commun
Genre grammatical : féminin.
- Terminaison ou arrêt d’une chose.
- Objectif ; finalité
- Bout (1 & 3).
[modifier]
Dérivés
[modifier]
Interlingua
[modifier]
Adjectif qualificatif
Fin /fin/
- Fin.
[modifier]
Nom commun
Fin /fin/
[modifier]
Mot dérivé
[modifier]
Psolat
[modifier]
Adjectif qualificatif
Fin /fin/
- Fin.
[modifier]
Sambahsa-mundialect
[modifier]
Nom commun
Fin /fin/
- Fin définitive.
[modifier]
Uropi
[modifier]
Adjectif qualificatif
Fin /fin/
- Fin (2).
[modifier]
Volapük
[modifier]
Nom commun
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
Nom. | fin | fins |
/ˈfin/ | /ˈfins/ | |
Gén. | fina | finas |
/ˈfinɑ/ | /ˈfinɑs/ | |
Dtf | fine | fines |
/ˈfine/ | /ˈfines/ | |
Acc. | fini | finis |
/ˈfini/ | /ˈfinis/ |
- Fin (nom commun)
- bout (3).
[modifier]
Dérivés
- Finik : final
- finiko : finalement
- finön : finir.
[modifier]
Traductions
Fin | |||
---|---|---|---|
Aneuvien : kœnad | Espéranto : fino | Sambahsa : end, fin | |
Arwelo : fino | Interlingua : fin | Uropi : fend | |
Chilloïen : veltzo | Kotava : tena | Volapük : fin, jöt | |
Elko : beto | Psolat : fin |